آرام باش

مهمان ها نیامدند...

اصلا حوصلشان را نداشتم...ولی بازم یه احساسی دارم... شاید به خاطر این است که فردا صبح باید پنج صبح پاشم برم دانشگاه ...یا به خاطر امتحان رانندگی مزخرف روز چهار شنبه است... به هر حال امدیوارم مانند هفته های قبل همه چی به خوبی پیش رود

خدایا شکر...:D

این دانشگاه هم رو هواست...

انگار نه انگار که یک ماه گذشته است....هنوز دارند برنامه عوض میکنند....من هم خیر سرم گفتم نماینده شوم تجربه ام بالاتر رود، اصلا ارزشش رو نداشت

گیجم....گيج از این برنامه رو هوا...

این گوش هم گاهی اوقات میرود رو اعصاب آدم.... آرام باش...

همه شیمیایی شده ایم، تو این هوای آلوده، هوایی که باید در آن به دانشگاه و سرکار و هزار جای دیگر برویم، احساس خفگی میکنن، کاش زودتر برسم خونه و کمی تنفس بکشم و یک چای بخورم...انگار که راه قد کشیده و نمی رسیم به مقصد لعنتي

سرما خوردگی هم شده است دردسر، مدام عطسه....عطسه و بازهم عطسه....نمیتوان نفس کشید،آن هم در کتابخانه، اصلا میکروب شناسی خر است، با آن اسم های فضایی

امروز صبح هوا وقف مراد بود، آفتاب نمیزد تو چشت، ولی هبه یه چیز اعصاب خورد کن پیدا میشه، تو اتوبوس همچین نفسپميکشن که هوای بازدمشون ميبرتت، فک میکنن اتوبوس هواش تميزه...

سرمم درد میکنه... احساس میکنم توش چر هواس.. شاید بخاطر سرما خوردگیه...

کلا یه جوریم... احساس میکنم هرچی سرب و سم تو دنیا هست تو بدن منه...

چند روز بود حتی حوصله اومدن اینجا رو هم نداشتم که حرفامو بزنم...

این دانشگاه هم هیچیش رو برنامه نیست... امروز دوباره استاد میکروب شناسی زنگ زد گفت ساعت کلاس این هفته استثنا عوض شده میوفته صبح... کلاس بیوشیمی صبح هم میوفته 2 ساعت عقب تر... امروزم که یه کلاس 4 ساعته اصول و مهارت پرستاری برگزار نشد، استادش نیومد... کی میخوان درس بدن نمیدونم